τεχνολογία

13

Πρώτα άλλαξε η απαίτηση του γρήγορου χρόνου.
Μετά άλλαξε και η απαίτηση της διαρκούς διασύνδεσης.*

Οι ίδιες τεχνολογίες απέκτησαν άλλη σημασία και άλλη χρήση. Στα πλαίσια του μετασχηματισμού των πρακτικών και των καθημερινών σχέσεων, μετασχηματίστηκαν και τα εργαλεία.

Οι υπολογιστές δεν εξαφανίστηκαν. Άλλαξε όμως η κοινή λογική σε σχέση με την καταμέτρηση, τον υπολογισμό και την αρχειοθέτηση.
Ο ψηφιακός χώρος έπαψε να θεωρείται άυλος και άπλετος.

Το ιντερνετ των μεγάλων σέρβερ, της διαφήμισης και των υπηρεσιών συλλογής δεδομένων εγκαταλείφθηκε.
Το ιντερνετ ως ανοιχτό εργαστήρι, εγκυκλοπαίδεια, αρχείο και τηλεπικοινωνία διασώθηκε, αν και μετασχηματίστηκε.

Κάθε αίθουσα ανάγνωσης με την βιβλιοθήκη της, κάθε αίθουσα προβολών με την ταινιοθήκη της και κάθε εργαστήρι με το αρχείο σχεδίων κατασκευής του, είχε και από ένα ψηφιακό αρχείο, έναν σέρβερ τον οποίο μπορούσες να επισκεφθείς από κοντά μέσα από τα τοπικά τέρμιναλ και να αντιγράψεις ή να προσθέσεις αρχεία.
Το κάθε ψηφιακό αρχείο-σέρβερ συνδεόταν με το διαδίκτυο τις ανακοινωμένες ώρες, ανάλογα και με την εποχή του χρόνου και τον καιρό, που επηρέαζε την παραγωγή ρεύματος.

Τα τελευταία ορυχεία λιθίου και κοβαλτίου είχαν κλείσει ήδη από την περίοδο των πρώτων διεθνικών και διακλαδικών απεργιών. Με τον καιρό οι φορητές συσκευές σιγά σιγά προσαρμόστηκαν –στην χρήση και την λειτουργία τους– στην απουσία μπαταριών. Ο κόσμος όταν περιηγούταν τις κουβαλούσε κλειστές, και στις στάσεις του μπορούσε να τις ενεργοποιήσει συνδέοντάς τες με την εκάστοτε τοπική εγκατάσταση ρεύματος.

*Φιλιππίδης, Χρήστος. 2023. Φωτοβολίδες Μέχρι Το Τέλος Του Παλιού Κόσμου. Αθήνα: futura.

8

Αρκετός κόσμος εγκατέλειψε την πόλη για τα περίχωρα. Όταν πρωτοέφευγαν, τους έγινε κριτική ότι αναπαράγουν την λογική του μικροαστικού προαστίου, και πως θα απλώσουν την αστικοποίηση και το τσιμέντο. Αλλά δεν έχτισαν με τον ίδιο τρόπο, και με πολλούς τρόπους βάλθηκαν να γκρεμίσουν στοιχεία του παλιού μητροπολιτικού ιστού – τα φράκταλ διοικητικών κέντρων και παραγωγικών περιφερειών. Το εγχείρημά τους ήταν παράλληλο με τις διάφορες προσπάθειες επανοικειοποίησης και επανακαθορισμού των πυκνοκατοικημένων περιοχών της πόλης. Είχαν να τα βάλουν με τους τρόπους που η λογική της ιδιοκτησίας και της επιτήρησης αποτυπωνόταν στην δόμηση και την χρήση του χώρου. Οι περιοχές που κατοικήθηκαν έτσι δεν ήταν ούτε αστικές, ούτε αγροτικές με την παλιά έννοια. Ήταν μία νέα -ή και με κάποιους τρόπους πολύ παλιά- μορφή αραιής κατοίκησης.

Η αγροτική “περιφέρεια” ήταν από παλιά πρακτικά προσανατολισμένη στην πρωταρχική συσσώρευση – την εξαγωγή αξίας από τα ζώα και την γη. Η επιθυμία τους δεν ήταν μία πιο συλλογική διαχείριση αυτής της διαδικασίας. Πήγαν εκεί αναζητώντας μία σχέση με το χώμα, με τα φυτά και τα ζώα που δεν είναι πως δεν υπήρχε στην πόλη, αλλά δεν τους έφτανε. Όπως και στην πόλη, η κίνηση ήταν προς των πολλαπλασιασμό της ελεύθερης έκφρασης διαφορετικών μορφών ζωής. Η μόνη διαφορά ήταν πως στον (πρώην) αγρό είχαν να δουλέψουν με περισσότερο ουρανό και χώμα, λιγότερο τσιμέντο, και λιγότερη μόλυνση.

Τα σπίτια σε εκείνες τις περιοχές ίσα-ίσα που φαίνονταν, και μόνο αν τα πλησίαζες. Ήταν μισοθαμμένα στο έδαφος, και οι σκεπές τους είχαν 10 πόντους χώμα όπου φύτρωναν αγριόχορτα. Τα όρια των κήπων με την τριγύρω αγριάδα δεν ήταν αισθητά στο μάτι, ούτε και τα τηρούσαν μέσα από καθημερινές πρακτικές. Τα “άγρια” φύτρωναν και συλλέγονταν συχνά κοντά στις κατοικίες. Τα “ήμερα” σπέρνονταν τακτικά μακρυά από τα μποστάνια. Ήταν συνήθεια να περπατάς με ένα σωρό σπόρους στην τσέπη και να τους αφήνεις από εδώ και από εκεί αδιακρίτως. Αντίστοιχα ήταν συνήθεια και να μαζεύεις κάτι και να τρως επί τόπου, όπου κι αν βρισκόσουν, ό,τι κι αν έκανες.

Ο σιδηρόδρομος, αν και αραίωσε, δεν σταμάτησε ποτέ. Ερχόταν κόσμος για μαζέψει φρούτα ή να πάρει σπόρους για τους κήπους του κέντρου. Πήγαινε κόσμος στις μεγάλες συνελεύσεις. Πηγαινοερχόταν κόσμος για τις γιορτές και τα φεστιβάλ.

5

Διάφορες υπαρκτές τεχνολογίες αναδείχθηκαν ως ιδιαίτερα σημαντικές, για να ανθίσουν οι επιθυμητές κοινωνικές σχέσεις στα πλαίσια της πολυάριθμης, και σε κάποιο βαθμό ακόμα απρόσωπης, συμβίωσης.

Μία από αυτές ήταν, σε διάφορες μορφές και εκδοχές, ο “πίνακας πληροφοριών”. Πάρκινγκ έγραφαν σε ηλεκτρονικές πινακίδες τον αριθμό ελεύθερων κοινόχρηστων αυτοκινήτων. Τα αυτοκίνητα έγραφαν σε μία ηλεκτρονική ταμπέλα τον αριθμό ελεύθερων θέσεων και τον προορισμό τους. Οι πολυκατοικίες και τα σπίτια ανακοίνωναν κάπου κοντά στα κουδούνια τον αριθμό κενών κρεβατιών διαθέσιμων για φιλοξενία. Οι αποθήκες ενημέρωναν για το απόθεμά τους. Τα εργαστήρια για τα διαθέσιμα εργαλεία τους.

Η χρήση της πληθώρας ανιδιόκτητων αντικειμένων πλέον συνοδευόταν από μία πληροφορία που άφηναν οι χρήστες πάνω στα αντικείμενα και τους χώρους διαμονής τους, εξασφαλίζοντας ότι κρίσιμες πληροφορίες για την οργάνωση των υλικών και την διασφάλιση της κοινής τους χρήσης μπορούσαν να μεταδίδονται χωρίς την παρουσία των περισσότερο καταρτισμένων χρηστών.